bij je vandaan
lieve butterfly
ik zit nu in de trein,
verder en verder bij je vandaan..
in mijn hart doet dat heel veel pijn,
ik zit tweede klas roken,
helemaal weggedoken,
omdat ik niet wil dat iemand me ziet,
anders ziet iedereen mijn verdriet.
ik zit hier met mijn hoofd geheven,
en heb soms het gevoel...
dat ik niks meer heb om voor te leven.
als ik terug kom heb ik hoop ik weer een doel,
dat ik dan weer door kan leven zonder rot gevoel,
dat we als vrienden door kunnen leven,
en dat ik jouw daarin wel al het goede kan geven.
ik zit nu in de trein,
verder en verder bij je vandaan..
in mijn hart doet dat heel veel pijn,
ik zit tweede klas roken,
helemaal weggedoken,
omdat ik niet wil dat iemand me ziet,
anders ziet iedereen mijn verdriet.
ik zit hier met mijn hoofd geheven,
en heb soms het gevoel...
dat ik niks meer heb om voor te leven.
als ik terug kom heb ik hoop ik weer een doel,
dat ik dan weer door kan leven zonder rot gevoel,
dat we als vrienden door kunnen leven,
en dat ik jouw daarin wel al het goede kan geven.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: klasina | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||