Daar sta je dan in het leven
met je rugzak vol
allemaal bagage
geverfd door de wol
maar ik dacht toch even
hoe zit het allemaal?
brachten al die jaren
een klip en klaar verhaal?
Als kind was het eenvoudig,
er was goed, er was kwaad
je had links, je had rechts;
een duidelijke maat
maar toen kwamen de kleuren
van het palet
bij het klimmen der jaren
de toon was gezet
mensen, mensen, mensen,
wat een gedoe
mensen, mensen, mensen,
nou zeg, nou moe
mensen, mensen, mensen,
wat een gedoe
mensen, mensen,mensen,
mensen nog aan toe
Daar loop je dan door het bos
zonder helder doel
soms wel wat verloren
ach, het is maar een gevoel
en wie is er dan bang
voor de grote boze wolf?
die met die grote tanden
de vrees die door je golft
"Blijf op de paden,"
had moeder nog gezegd,
"ga toch niet verdwalen,
het donker is zo slecht
je kunt het ook wel raden
dat buiten het rechte spoor
het bos toch veel te groot is
pas op en loop nou door"
Mensen, mensen, mensen,
wat een gedoe
mensen, mensen, mensen,
nou zeg, nou moe
mensen, mensen, mensen,
wat een gedoe
mensen, mensen, mensen,
mensen nog aan toe