~* regenboog *~
Hoog in de lucht,
met haar prachtig silhouwet,
stiekem door de laatste spatjes regen,
verschijnt haar kleur,
langzaam, verlegen,
weg met het donkere grauw,
geef mij maar kleur, leven,
klimmend naar de top,
ik haal het wel,
daar sta ik, bovenop,
Er is mij verteld,
over een pot met goud,
onderaan de voet,
het geheim is nooit gevonden,
omdat ze oploste,
in het niets.
Reacties op dit gedicht
| eddy daemen: | Zaterdag, augustus 03, 2002 15:24 |
| geweldig mooi evi... | |
| sleepless: | Donderdag, mei 09, 2002 15:30 |
| Ongetwijfeld een van je betere gedichten, zonder afbraak te doen op de vorige. Groetjes. |
|
| Jacobs Ivan: | Maandag, mei 06, 2002 16:50 |
| mooi gedicht ! | |
| free: | Maandag, mei 06, 2002 15:12 |
| héél mooi.... graag gelezen Evi liefs free ~(O)~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||