Verbloeding.


Ik hoef je vingers niet tussen de mijne te vlechten
om te weten dat je handen groter zijn.


Het is tweeduister in hier. De vlinder kleeft hier aan de muur maar ik plakte haar ook op papieren – net als de postzegels. Tot inktstrepen verworden verwoorden ze wereldgedachten wanneer de  telefoon ligt te rinkelen in een tas, zonder handen. Alsof stemgeluid in apartheid slechts in  fluisteringen voorbij, nabij kan en mag komen. Er zijn hier geen kronen – ook niet voor hoofden, de engelen zijn reeds gevallen – één voor één. En wanneer je blijft zoeken in de wolkengoed?  Zal slechts regen je nog weg kunnen spoelen. Omdat ze met modderstromen altijd werelden weet te vervagen.