Vreemd gevoel
~~~
Onzichtbaar sta ik in de menigte.
Zelf ken ik iedereen.
Toch niemand ziet dat ik er ben.
Alle moderne communicatiemiddellen ten spijt,
wordt zelfs een vriendelijke goeiedag
beantwoord door een plechtmatige zwaai,
net alsof men een vervelende vlieg wegjaagd.
Alleen in een menigte tussen mensen
die je dacht dat ze vrienden waren.
De realiteit, eenzaamheid.
Het geeft me een vreemde gewaarwording.
Misschien went het wel...
Onzichtbaar sta ik in de menigte.
Zelf ken ik iedereen.
Toch niemand ziet dat ik er ben.
Alle moderne communicatiemiddellen ten spijt,
wordt zelfs een vriendelijke goeiedag
beantwoord door een plechtmatige zwaai,
net alsof men een vervelende vlieg wegjaagd.
Alleen in een menigte tussen mensen
die je dacht dat ze vrienden waren.
De realiteit, eenzaamheid.
Het geeft me een vreemde gewaarwording.
Misschien went het wel...
Reacties op dit gedicht
| youkie: | Zaterdag, juni 04, 2011 10:06 |
| goede morgen heel erkenbaar de menden zijn zo afstandelijk geworden fijne dag |
|
| nachtbrakertje: | Zaterdag, juni 04, 2011 09:49 |
| Tegenwoordig heb je 2 grote boze werelden; alles word vluchtig en vaag. fijn te lezen dat ik niet de enige ben. | |
| soulsister: | Zaterdag, juni 04, 2011 09:21 |
| ja omdat iedereen teveel met zichzelf bezig is,mooi verwoord groetjes |
|
| trucker klaas: | Zaterdag, juni 04, 2011 07:37 |
| het wordt weer tijd voor de grote trom :) groet ,klaas |
|
| windwhisper: | Zaterdag, juni 04, 2011 06:29 |
| zo herkenbaar op sommige dagen... lieve groet en goede morgen Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Heraldo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||