een virtuele lente
Gepeperd en verzengend, gekluisterd aan het beeld.
Mensen doen terrasjes, wespen doen hun ijsjes,
en hij… hij zit binnenshuis te roetsjen.
Binnenwippen, natrekken om dan op te scharrelen
want het echte leven is hij kwijt maar virusveilig is het wel,
tenminste en ten hoogste in het ijle van zijn kronkels.
Daarbuiten snort een snuiter witschuimend vloeibaar in zijn keelgat,
grijnzend naar zijn vrouw onder een grote parasol .
Daarbuiten ziet men lijnen bikini in het groot en in het klein
en soms ook zonder borststukjes maar daarom niet flatteus.
Daarbuiten ligt een zwembad te lonken naar wat een frisse aard heeft,
dronken door wat mooi bevonden wordt, woelt het graag zijn golven.
Hij zit binnenshuis te roetsjen, gekluisterd aan het beeld,
natrekkend en soms ook schokkend… wat hij ziet en wat hij doet.
Bevangen door het wereldwijde web voelt hij slechts een computergloed.
----------------------------------
… themagedicht juni 2011 …
… verplicht thema : computergloed …
----------------------------------------