Was jij er maar.
Melodie en Madelief,
Ooit ontmoetten wij elkaar.
We werden gelijk dikke vriendinnen.
Ik had nog nooit zo'n goede vriendin gehad.
Jij was alles voor mij.
Jij was maar een vriendin, net als al die anderen.
Maar jij betekent, o, zo veel voor mij!
Op een dag ging jij naar vakantie.
Je had er zelf voor gespaard,
Naar Amerika.
De eerste week was alles gewoon goed enzo.
Je ontmoette een ander aardig meisje wat familie bleek te zijn zonder dat jij het wist.
Opeens, de 2e week, hoorde ik niks meer van jou.
Waar was jij nou?
Ik snapte het niet, misschien deed de computer het niet?
Wij hadden elke dag contact, uren lang niet te geloven.
Een paar dagen later hoorde ik het pas.
Je was ontvoerd!
En je had zien los te komen.
Ik was blij, je leefde nog.
Nog geen week later hoorde ik weer niks van je.
Ik dacht: 'Weer ontvoerd?'
Nee, haast onmogelijk.
Op een dag keek ik op hyves.
En.. wat ik toen zag!
Dit stond op jou hyves:
Vriendinnen van Melodie,
Melodie is in Amerika overreden op het zebrapad samen met haar zusje Madelief.
E....
B....
De rest kon ik gewoon niet meer lezen, wat was dit erg!
Mijn beste vriendin, overreden op vakantie waar ze zelf voor gespaard had.
Ik wou altijd al naar Amerika.
Maar vanaf die dag niet meer.
Melodie en Madelief,
Weg in één klap.
Eerst ontvoerd,
Toen overreden.
Wat een pech,
Nu ben jij weg.
Niet voor even,
Voor heel het leven.
Maar ik zal altijd aan jullie blijven denken,
Ookal zijn jullie er niet meer.
Elke ochtend, Elke avond.
Jullie zijn nooit te vergeten.
Elke dag dat beeld voor me,
Een zebrapad..
Wie had dit kunnen denken?
Nee, jullie vergeet ik nooit.
Melodie en Madelief,
Als jullie dit horen,
Ik hou ontzettend veel van jullie.
(L)
Tranen van geluk, Tranen.. Van verdriet.
Verdien ik dit?
Ooit ontmoetten wij elkaar.
We werden gelijk dikke vriendinnen.
Ik had nog nooit zo'n goede vriendin gehad.
Jij was alles voor mij.
Jij was maar een vriendin, net als al die anderen.
Maar jij betekent, o, zo veel voor mij!
Op een dag ging jij naar vakantie.
Je had er zelf voor gespaard,
Naar Amerika.
De eerste week was alles gewoon goed enzo.
Je ontmoette een ander aardig meisje wat familie bleek te zijn zonder dat jij het wist.
Opeens, de 2e week, hoorde ik niks meer van jou.
Waar was jij nou?
Ik snapte het niet, misschien deed de computer het niet?
Wij hadden elke dag contact, uren lang niet te geloven.
Een paar dagen later hoorde ik het pas.
Je was ontvoerd!
En je had zien los te komen.
Ik was blij, je leefde nog.
Nog geen week later hoorde ik weer niks van je.
Ik dacht: 'Weer ontvoerd?'
Nee, haast onmogelijk.
Op een dag keek ik op hyves.
En.. wat ik toen zag!
Dit stond op jou hyves:
Vriendinnen van Melodie,
Melodie is in Amerika overreden op het zebrapad samen met haar zusje Madelief.
E....
B....
De rest kon ik gewoon niet meer lezen, wat was dit erg!
Mijn beste vriendin, overreden op vakantie waar ze zelf voor gespaard had.
Ik wou altijd al naar Amerika.
Maar vanaf die dag niet meer.
Melodie en Madelief,
Weg in één klap.
Eerst ontvoerd,
Toen overreden.
Wat een pech,
Nu ben jij weg.
Niet voor even,
Voor heel het leven.
Maar ik zal altijd aan jullie blijven denken,
Ookal zijn jullie er niet meer.
Elke ochtend, Elke avond.
Jullie zijn nooit te vergeten.
Elke dag dat beeld voor me,
Een zebrapad..
Wie had dit kunnen denken?
Nee, jullie vergeet ik nooit.
Melodie en Madelief,
Als jullie dit horen,
Ik hou ontzettend veel van jullie.
(L)
Tranen van geluk, Tranen.. Van verdriet.
Verdien ik dit?
Reacties op dit gedicht
| Marjorie Dalhuisen: | Donderdag, juni 16, 2011 20:21 |
| Dank voor de reactie''s! .. :) | |
| Dirk Hermans: | Donderdag, juni 09, 2011 19:49 |
| gevoelig maar zeker sterk neergezet | |
| Marjorie Dalhuisen: | Maandag, juni 06, 2011 19:21 |
| Het is echt gebeurt. Maar wrm toevallig? |
|
| windwhisper: | Maandag, juni 06, 2011 06:28 |
| was het echt een ongeluk, het lijkt zo toevallig vlak na die ontvoering diep diep triest al dat wat gebeurde sterkte lieve groet Cobie |
|
| Marjorie Dalhuisen: | Zondag, juni 05, 2011 18:22 |
| Hoezo.. ''Niet toevallig?'' Graag een antwoord terug! Ik |
|
| ela: | Zondag, juni 05, 2011 16:51 |
| Bij een ongeluk lijkt het wel of het geluk op is. Bij wat ik hier lees denk ik dat het overrijden niet toevallig was. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marjorie Dalhuisen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||