de stilte in mijn hart
de mogelijkheid om lief te hebben
is er niet meer.
het verschrikkelijke gevoel alleen te zijn,
alleen te staan in deze koude, gevoelloze wereld.
De mensen denken me te kennen,
terwijl ze enkel maar mijn masker zien.
ze zien mijn ziel niet,
ze willen of durven hem niet te zien.
Want eenieder die mij kent,
weet dat het donker is vanbinnen.
Zo duister, waarvan zelfs de duivel schrik krijgt.
Mijn pad, ooit verlicht door mijn persoonlijke lantarens,
dooft nu snel. een voor een,
steeds sneller en sneller,
totdat alles donker is,
en ik achterblijf in de duisternis,
voorgoed.