het probleem
je ouders hebben geprobeerd
zoveel stuk te maken
en ik heb de brokstukken
in een hoekje gegooid
maar ze lonken nog altijd
ze pijnigen me met hun scherpe randen
de felle kleuren maken met blind
met tijden worden ze ondergesneeuwd
met liefde en vertrouwen
maar bij storm en tegenslag
komen ze weer tevoorschijn
we hebben het er niet meer over
is zo makkelijk gezegd
dan hoeft er niet over gepraat te worden
stop je gevoel maar weg
zo gaat het bij jou thuis
en ik moest daar maar in mee gaan
met als gevolg dat ik nu een puinhoop ben
omdat ik met mijn gevoel geen kant op kan
je ouders erop aan spreken heeft geen zin
die weten niet waar het over gaat
weten nooit waar het over gaat
struisvogels zijn het
stop je kop in het zand
dan is er ook geen probleem
nou ik heb nieuws: dat is er wel
en niet een maar heel veel
lieve vrede bewaren is voor hen
belangrijker dan het eens uitpraten
mijn hart is vertrapt
mijn ziel kan niet meer
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Dinsdag, juni 07, 2011 00:17 |
| tja ,dan heb je een tolk nodig die de stilte doorbreekt .... (of een gedicht dat gelezen wordt) sterkte ,klaas |
|
| entropy: | Maandag, juni 06, 2011 11:43 |
| Ik krijg een gevoel van beklemmende herkenning van dit gedicht. Ik hoop van harte dat je er weer bovenop komt 14tr! | |
| windwhisper: | Maandag, juni 06, 2011 10:00 |
| sterkte lieve groet Cobie het is goed en heilzaam om het van je af te schrijven heb ze alle drie gelezen dus |
|
| zomerkind: | Maandag, juni 06, 2011 09:12 |
| das niet zo leuk als je in onmin leeft met je schoonouders:) liefs eddie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: one for the road |  
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||