Veranderd, zo anders.
Elke dag liep jij trots het schoolplein op.
Hoge hakken, wijze woorden.
Iedereen was zo'n beetje jaloers op jou.
Zo'n knap meisje.
Altijd zo zelfverzekerd,
Staat altijd voor iedereen klaar.
Zoveel zelfvertrouwen altijd,
Zoveel moed.
Jij bent trots op jezelf,
Korte shirtjes hoge hakken,
Wijze jassen, stoere woorden.
Je voelde je zo wijs.
Je voelde je groot,
En beroemd.
Zo cool, en stoer.
Zo zelfverzekerd, Veel vertrouwen.
Nu..
Je voelt je zo klein en onzeker.
Zo'n klein meisje,
Echt niet stoer meer.
Je hebt geen zelfvertrouwen meer,
Dat is helemaal op.
Je word gepest,
Je bent zo eenzaam.
Je denkt nooit meer aan die stoere tijd,
Je krijgt het niet meer, die vrijheid.
Je voelt je ongelukkig en vernederd.
Echt niet stoer en wijs.
Eerst hoge hakken, stoere kleding.
Nu rommelkleding, heel erg vies.
Gewone all stars, niks bijzonders.
Zo'n teer gevoelig meisje, en zo klein.
Je bent misschien groot,
Maar je voelt je superklein.
Zo in ene hoekje gedrukt.
Het kleinste hoekje in de wereld.
Dat gevoel, van vroeger.
Echt helemaal verdwenen.
Je bent heel anders geworden.
Je vertrouwt jezelf niet meer.
Je geloofd er niet meer in,
Hoe jij was.
Nu zo veranderd,
Zo vernederd gevoel.
Alles zo veranderd,
En nu zo anders.
Hoge hakken, wijze woorden.
Iedereen was zo'n beetje jaloers op jou.
Zo'n knap meisje.
Altijd zo zelfverzekerd,
Staat altijd voor iedereen klaar.
Zoveel zelfvertrouwen altijd,
Zoveel moed.
Jij bent trots op jezelf,
Korte shirtjes hoge hakken,
Wijze jassen, stoere woorden.
Je voelde je zo wijs.
Je voelde je groot,
En beroemd.
Zo cool, en stoer.
Zo zelfverzekerd, Veel vertrouwen.
Nu..
Je voelt je zo klein en onzeker.
Zo'n klein meisje,
Echt niet stoer meer.
Je hebt geen zelfvertrouwen meer,
Dat is helemaal op.
Je word gepest,
Je bent zo eenzaam.
Je denkt nooit meer aan die stoere tijd,
Je krijgt het niet meer, die vrijheid.
Je voelt je ongelukkig en vernederd.
Echt niet stoer en wijs.
Eerst hoge hakken, stoere kleding.
Nu rommelkleding, heel erg vies.
Gewone all stars, niks bijzonders.
Zo'n teer gevoelig meisje, en zo klein.
Je bent misschien groot,
Maar je voelt je superklein.
Zo in ene hoekje gedrukt.
Het kleinste hoekje in de wereld.
Dat gevoel, van vroeger.
Echt helemaal verdwenen.
Je bent heel anders geworden.
Je vertrouwt jezelf niet meer.
Je geloofd er niet meer in,
Hoe jij was.
Nu zo veranderd,
Zo vernederd gevoel.
Alles zo veranderd,
En nu zo anders.
Reacties op dit gedicht
| Fairouz: | Vrijdag, mei 17, 2013 11:00 |
| altijd grappig als iemand er zich in herkent. dan ook nog reageert. je boodschap is aangekomen in ieder geval. Fijne dag, Fairouz |
|
| : | Vrijdag, mei 17, 2013 10:45 |
| marjorie je maakt het er zelf naar als je zo doet christine van selm | |
| Marjorie Dalhuisen: | Woensdag, juni 15, 2011 16:48 |
| Dank voor de reactie''s!! Trouwens: Wat boeid het of een gedicht lang of kort is? |
|
| hoboceline,,: | Woensdag, juni 08, 2011 21:36 |
| ik weet niet waar ik aan moet denken, bij dit gedicht.. maar ik weet wel dat je er niet vrolijk van wordt wat er gebeurd is. Ik kan het verdriet goed voelen en IK vind het wel een mooi gedicht! ookal is het zo lang.. |
|
| ijsbloem: | Dinsdag, juni 07, 2011 23:42 |
| probeer je gedichten korter te maken dat leest beter je hoeft niet alles in een gedicht te proppen neem de tijd:) |
|
| ijsbloem: | Dinsdag, juni 07, 2011 23:35 |
| zoals het was zoals het is zoals het straks veranderingen gaan en komen soms heel klote toch blijven dromen:) |
|
| Marjorie Dalhuisen: | Dinsdag, juni 07, 2011 21:06 |
| Bedankt voor de reactie''s!! :) Ps. Soms kan het leven moeilik zijn.. :( |
|
| windwhisper: | Dinsdag, juni 07, 2011 06:30 |
| ik sluit me bij onderstaande reacties aan lieve groet Cobie dikke kus |
|
| trucker klaas: | Dinsdag, juni 07, 2011 00:13 |
| soms is de druk te groot :( hopelijk hersteld de tijd weer het vertrouwen ... succes ,klaas |
|
| Hans Winter: | Maandag, juni 06, 2011 20:31 |
| ken je het grote, ken je het kleine, ben je beide volledig geweest, wie weet vind je de veerkracht weer om diep binnenin jezelf te zeggen middenin mij is er iets waar alleen iets liefs toegelaten aan te voelen mij mag raken. groetje voor je moed, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marjorie Dalhuisen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||