Door het venster starend zag je plots,ook daar is een
wereld.En,als je het weet,is die veelal mooi.
En dan denk je,...Waar was die voorheen? Wel,hij was er.
Ook jij,gevangen,geketend,in een ijzeren kooi.
Daardoor,altijd afgesloten.Lange jaren.Niet wetend.
Wat je bent,wie je bent.
Je wordt plots iemand.Door het kijken,het denken.Je neemt
je tijd...het venster gaat open,
je wordt voor jezelf bekent.
Wat was er nog?In je hoofd.Spoken en demonen.
Gedachten,bedenksels,die je niet altijd de waarheid
konden,dus wilden tonen.
Wel,nu.Dat is voorbij,gedaan.Want!Je bedenkt...Wat in je
weg stond,het gevangen zijn,dat was jezelf.Je ik.
Wat je nu,na lange tijd weet,hebt ontdekt,dat maakt je
vrij.Weg de angst,de schrik.
De beweging richting hemel?De engelen.
Of de duivels...Van de hel?
Dat verbiedt je nu voor jezelf en denkt daarbij aan je
naasten.Je zaait ook oogst niet meer die kommer en kwel.
En nu zeg je,voor wie dit leest kan dan wil begrijpen.
Weet nu, altijd. Je gaat het leven strelen,aaien,
dus voelen,en...
het nu en dan ook eens zachtjes knijpen!

Ik weet nu wie ik ben,dus...
ben ik 'ik' met wat ik weet.

Detlef 6 maart 2010.