Februari 2010, een nachtmerrie..
Je had iets verkeerds gedaan,
Boeten zei de rechter!

4 maanden lang, leefde jou gezin in mijn huis.
Man, wat was dat een ellende!
Alle privacy weg, ineens een kind van amper 5 maanden in huis.
En niet te vergeten, jullie hond wat erbij kwam.

Wekelijks bij jou op bezoek,
Wekelijks die vrouw van jou troosten..
Daar was ik goed genoeg voor.

4 maanden later, kom jij dan eindelijk "Thuis".
Jullie betrekken saampjes de caravan achterom,
Leven bij pap en mam, en alles gaat redelijk.
Binnen een aantal dagen ontstaat de eerste ruzie,
Jij en mam..

Het huwelijk tussen mam en pap gaat langzaam kapot.
Alcohol en steuken, prachtige combinatie!
En zo rotzooien we weer verder.

"Veranderen zal die nooit" zei pap.
En gelijk had de beste man!
Want wij die jou schreven en bezochten,
Werden lekker afgedankt.

Hoe dan ook,
Ik maakte me ernstig zorgen,
Om jullie hond.. Zo zielig hoe ze er ligt.
Gene die zich erom bekommert.

Dus zeg ik het een en ander,
En krijg ze gelijk over me heen.
Dat maakt mij niks uit, ik kan wel tegen woorden.
Maar een broer die zegt dat die van me houdt in brieven..
En mij vervolgens een flinke duw geeft omdat ik mijn mening geef..
Gaat te ver!

Een blauwe plek komt en gaat..
Maar geestelijk, doet dat intens veel pijn.
Voor mij hoeft het niet meer, wat een ander ook zegt.
Ik heb alles voor jullie gedaan, en krijg dit op mijn brood.

Voorgoed voorbij, laat maar zijn!
Hoe kun je.. je eigen zusje zoiets aandoen..
Omdat je vrouw de waarheid niet kan zeggen,
Omdat zij dingen verdraait en altijd de schijnheilige is..
Nee jong, rot maar lekker op.
Pak je boeltje, en laat mij met rust..

Ik zal me eeuwig zorgen maken om mijn neefje,
En voor eeuwig aan hem denken, en van hem houden..
Hopen zal ik, dat hij geen enkel iets van jullie heeft!