IkMoet je iets zeggen,
en nee dat kan niet anders,
als je naar mij kijkt zie je een heel sterk meisje,
dat ben ik misschien ook,
Van buiten,
maar vanbinnen kruip ik helemaal op,
op van verdriet,
niemand die het ziet,
niemand die het interesseert,
en ik maar die het beweert,
smeken om een beetje troost,
neej dat kan ik niet,
ik wacht liever tot dat iemand mij zo ziet,
Op een hoopje in het zand,
misschien red iemand me dan van de brand?
ik leef in een wereld sinds mijn tiende,
is dat nou echt wat ik verdiende?
ik ben veel kwijtgeraakt in mijn leven,
eerst nog denkende dat duurt maar even,
nee het is nog steeds niet gedaan,
1 iemand heb ik terug,
en zij zal altijd voor me klaarstaan,
dat is mijn lieve nicht,
voor haar ook een beetje dit gedicht,
Ik kan er niet tegen,
door jou sta ik de hele tijd in de regen,
jij sluit me buiten liegt,
en daarna dat je het me opbiecht,
hoe ik nu denk is voor jou misschien slecht,
maar weet wel dit is voor de echt,
ik heb je gezegd dat ik je nooit meer wou zien,
tel jij maar ff tot tien,
je hebt me te veel afgenomen,
en ik zal je beloven...
dat ik niejt op men besluit terugkom,
en je nooit meer zal zien,
nooit meer opzoek,
nooit meer een knuffel geef,
het enigste waar ik bij jou aan denk,
is Slaag is haat,
het liefste Ram ik je het ziekenhuis in,
maar nee dat kan niejt dan zie ik je vriendin,
dus ga ma weg met je vriendin en je hond,
en rol lekker zelf in de stront,
mijn hond komt niemand aan,
want hoe wij toen daar stonden,
gingen jullie in mijn gedachten ten gronde,
iets slechts zegge over mijn hond,
tjaa dan kryg ik opeens een hele grote mond,
en een hele harde vuist,
die druk ik boven op jou puist,
I will never miss you