Stilte
Vrees niet de dag die oordeelt
Gepraat; woorden die branden,
maar worden geblust
littekens vervagen
en langzaam gesust
Na nachtrust
Vrees niet de schaamte
die bedekt als een cape
je in zijn greep heeft
En nooit meer loslaat
Als een misdadiger
Gevangen in een moment
dat geen keerzijde kent
Dan wegzakt in verleden
Vrees niet de belofte die roept
beladen schuldgevoel
Als een raket je twijfel zoekt
Rust geeft als het moet
maar vertwijfeld van onzekerheid
in beleving, geen bestaan
mag zijn voor jouw vergeving
De klik van de hoorn
De kaf van het koren
Gescheiden van de rest
Wat rest
Alleen
Vrees hem
Vrees de gedachte die geplakt op je ziel
Je zwak maakt, fragiel
Kniel;
Maak jezelf geen illusie
Dit is geen droom
Geen eind maar een start
Breek de lans, en
vier je hart van binnen
Elke minuut is weer een kans,
om helemaal opnieuw te beginnen