eindelijk
tijd deelt wonden in
in die, die nooit meer
zich verkleuren
en zulke die één windvlaag
lang slechts bloeden
hoewel, zij deelt
in schoot van eindigheid
voel ik eeuwigheid
van oceanen in mij
begrijpend vermoeden
mondt uit in
zwijgen
eindelijk stilte
in onsterfelijkheid.
sunset 15-06-2011
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||