Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Gevecht
Niet mijn problemen
Niet mijn familie
Wel dezelfde onmacht
Wel dezelfde pijn die ik zie
Tranen bij jullie
Door wat zij deed en zei
Het voelt zo herkenbaar
Ook tranen bij mij
Waarom moet het zo zijn
Waarom moet het zo gaan
Waarom zo egoïstisch
Waarom doet ze jullie dit aan
Je kunt wel blijven hopen
Je kunt wel positief blijven denken
Maar wanneer komt dan de tijd
Dat ze jullie de rust zal schenken
Al zo veel jaren vergaan
Al zo veel jaren versleten
Voor het leven getekend
Want jullie zullen dit niet vergeten
Voor haar een keus
Voor jullie een strijd
Hoe lang moet dit nog duren
Het duurt al zo’n lange tijd
Er komt ooit een eind
Jullie komen er wel doorheen
Jullie staan samen
En zij staat alleen
Reacties op dit gedicht
*klijntje* vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
ijsbloem
:
Woensdag, juni 15, 2011 20:00
jeetje
Over dit gedicht
Auteur:
*klijntje*
Gecontroleerd door:
Marina
Gepubliceerd op:
15 juni 2011
Thema's:
[Moeders]
[Familie]
[Verdriet]