Ik sta langs de kant op het schoolplein.
Ik zie daar een meisje bond en blauw.
Anderen staan om haar heen.
Ze lachen, schelden en pesten.
Ik ren er naar toe en bescherm haar.
Ik voel trappen en bloed,
Nare woorden en blauwe plekken.
Kan me niet schelen, ik heb haar gered.
Zij rent naar binnen ik blijf staan.
Soms begrijp ik de wereld niet,
Waarom is de wereld zo gemeen?
Zo hard als steen, niet kapot te slaan.
Altijd blijf ik denken:

Ben ik de enige die het opneemt voor gepeste kinderen?



(Ook om te rappen of te zingen)

De wereld is zo hard,
Zo hard als steen.
Niet te gelove,
Dat moet nog veel belove.

Soms begrijp ik niet,
Hoe de wereld ies.
Allemaal zo hard,
Stien, en gemien.

O,O,o.
De wiereld is zo hard,
Hard als stien,
Bloed op je bien.