Wanneer de geest leeg is en het hart bloedt zonder schroom
En de tranen een weg zoeken in een betekenisloos bestaan
Wanneer je jezelf leeg en verlaten voelt in een eindeloze droom
En je door schuld verteerd wordt en denkt; "had ik maar meer gedaan."
Wanneer je voelt dat je moeilijk los kunt laten, de waanzin nabij
En je alleen nog maar denkt dat het allemaal geen zin meer heeft
Wanneer er geen uitzicht meer lijkt te zijn, de waanzin nu voorbij
En je alleen nog maar angst kent dat er niemand meer om je geeft
Wanneer de zin des levens lijkt weg te vlieden in een bodemloze put
En het holle gevoel in je geest je dan eindelijk overmeestert
Wanneer je door de harde realiteit dan toch wakker wordt geschud
En het enige dat overblijft is de schuld die je verteert
Wanneer komt dan dat gevoel van het gewoon maar laten gaan
En je met jezelf in het reine komt, gelouterd door het vuur
Wanneer deze de essentie was van je gehele aard en bestaan
En de klok de tijd langzaam wegtikt, iedere seconde, ieder uur
Wanneer is dan daar de tijd om gezuiverd te worden van je zonden
En je het leven weer als iets zinvols kunt gaan ervaren
Wanneer je uiteindelijk je vreugde weer hebt terug gevonden
En je weer als vanouds je afstand kunt gaan bewaren
Zal de tijd ooit weer komen dat mijn hart niet langer bloedt
En mijn geest zijn rust weer vindt in het labyrint van het leven
Zal de tijd ooit daar zijn dat ik voor al mijn zonden heb geboet
En ik de draad weer op kan pakken en voor alles ben vergeven