ik maak de weg naar huis wat langer
en neem het avonturen-pad
binnendoor en buitenom
langs de bosjes en het enge portiek
niemand, niemand die mij ziet

met mijn fantasie-vriend in mij
sluip ik langs de tuinen
via het gras naar de overkant
ons huis komt nu al dichterbij
geen uitnodiging voor mij
wil in gedachten blijven hangen
niet terug naar de realiteit
als ik mijn pad naar huis verander
raak ik vast de weg wel kwijt

ik maak de weg naar huis wat langer
dan keer ik schoorvoetend om
er is daar ook de warmte
herkenning en gezelligheid
de twijfel in mij
ik maak mijn weg naar huis wat langer
misschien dat ik er nooit meer kom.