Ik kom niet.
Gebonden aan touw en ketting
knelt de halsband - de stoel kraakt
maar breekt niet zoals ik.
Tel nog de striemen, de slagen op mijn huid
maar bij één teveel stop ik en besluit
geen held te zijn voor jou. Niet langer.
Maak me los, sta op en loop weg
uit het spel dat ooit het mijne was.
Reacties op dit gedicht
| passybloem: | Donderdag, juni 23, 2011 19:29 |
| wauw.. stil. |
|
| Godvader: | Dinsdag, juni 21, 2011 00:07 |
| dit kan mij zeker bekoren | |
| ijsbloem: | Maandag, juni 20, 2011 23:34 |
| wat een verhaal |
|
| september: | Zondag, juni 19, 2011 17:26 |
| Sterk verwoord | |
| nachtbrakertje: | Zaterdag, juni 18, 2011 23:12 |
| :D goed geschreven fictie? hahahahah dat zeggen ze allemaal, ik ook |
|
| Erwin.: | Zaterdag, juni 18, 2011 22:52 |
Kon nog wel eens kloppen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Erwin. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||