Want de koning wenste niet meer land, leger, rijkdom of invloed. Hij vroeg om wijsheid en ontving al hetgeen hij niet vroeg erbij. En er komt een dag waarop ik wens te zijn als die koning.Een dag. Ooit, zal ik de zaal vullen met mensen die ik lief heb, die jij lief hebt en die we samen nodig hebben en liefhebben. En hoever die dag nog verwijderd is, weet ik niet. Ik wil het niet weten ook, want ik wil enkel schuilen in je armen, die vertrouwder voelen dan vijf jaar geleden. Mijn tranen laten gaan en lachen tegen je borst alsof ik stapelkrankmejorum ben – en het maakt je niet uit.Want dit is hoe ik ben en hoe je mij kent. Geen koning, geen prins. Maar een simpele man van de straat die je hand vasthoudt wanneer je de hoek omgaat, je twee stappen vooruitsnelt en één stap achter je loopt om je op te vangen.En wanneer je dan mijn hand in de jouwe neemt, er een simpele kus op plaatst en me een glimlach toewerpt, weet ik me rijker dan alle koningen. Wat is wijsheid? Wat is macht?
Want jouw liefde geeft mij onmetelijk meer kracht.
Godvader: | Zondag, juni 19, 2011 22:32 |
ronduit prachtig | |
ijsbloem: | Zondag, juni 19, 2011 19:56 |
alles wordt hier een dansje om een bos rozen futloos he |
|
ijsbloem: | Zondag, juni 19, 2011 19:33 |
dus wat doe je ermee? | |
wervelende regenboog: | Zondag, juni 19, 2011 18:52 |
gewoon jezelf kunnen zijn mooi geschreven! groetje wr |
|
Fairouz: | Zondag, juni 19, 2011 17:46 |
mooi dat je een stap voor gaat om haar op te vangen. Wel op letten dat je niet samen tegen de vlakte gaat he ? Mooi liefdes gedicht en graag komen lezen, Fairouz |
|
Auteur: Paul de Bruijn | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 19 juni 2011 | ||
Thema's: |