Mijn tranen voor jou zijn niet te stelpen
Die tranen die jij eens kon verhelpen
Plotseling en zo onverwacht zijn wij van jouw leven beroofd
Dat definitieve nieuws dat jouw kaarsje was gedoofd

Ik was een jaar of negen en ik liep vrolijk rond op jouw hakken
Van die kleine zwarte die in de straat zo leuk konden klakken
Nu ben ik tweeëntwintig en rookten we laatst samen nog een peuk
Toen kon het nog en nu, nu is er een eeuwig ontstane breuk

Op de voetbal met een zakje chips was het altijd eentje voor de smaak
En als pappa aan het spelen was paste je altijd op ons dat was jouw taak
Als wij vrij van school en net wakker waren belden wij jou
Toen wilden wij een broodje pindakaas en wel gauw

Donderdag 14 april is de dag van jou begrafenis
Een dag om te beseffen hoeveel ik je mis
Je bent nu die heldere ster daarboven
En jouw ster, jouw ster zal nooit doven