Dag god
DAG GOD
Dag god
jij onverbiddelijk venijn
moge mijn vuilgebekte groet
je onverwacht hard treffen
vol op je gemaskerde eeuwigheid
Hoewel jij niet bestaat
drijf ik in jouw armen
verder, verder en verder
weg. Van al dat aards
dat me nooit werd getroost
Men sprak in vreemde talen
met schimmige orakels en symbolen,
die de prikkelende zaligheid van
het overleven muteerden tot dit beest
jouw Goliath van mijn gevoelens
Met één verkeerd gemikte mep
smakt hij me neer op de grond
die nooit onder mijn voeten
recht op bestaan schonk
dank je god
het zij zo
amen
Reacties op dit gedicht
| Zonneschijn: | Maandag, juli 11, 2011 13:39 |
| heerlijk he iemand overal de schuld van geven of voor danken wat een onzin ook altijd |
|
| ela: | Dinsdag, juni 21, 2011 22:09 |
| God..., synoniem voor, ik weet het allemaal niet meer. ela |
|
| windwhisper: | Dinsdag, juni 21, 2011 09:15 |
| nadenkend gestemd lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||