Kärlek.
Het spijt me, maar.
Vanaf nu zul je nooit meer alleen zijn.
Ik ben in de wind, zon, bomen en het ruisen
van 't watervlak. In woorden, zinnen, regels
die we overtreden zullen; in het zoete
dat naproeft op je lippen- het sidderen
in de nacht zonder dekens.
Onder je, wanneer je valt
boven je, als je niet omhoog kunt-
maar wel wilt; ik wil er zijn voor jou.
In al mijn nietigheid, hoe klein ook
het kopje koffie 's morgens,
een kus voor het slapengaan
bloemen onderaan de trap.
Reacties op dit gedicht
| nana: | Dinsdag, juni 21, 2011 15:59 |
| jahaa da''s Kärlek :) geen idee... maar mooi dit! |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, juni 21, 2011 14:56 |
| god is overal in aanwezig ;) |
|
| ijsbloem: | Dinsdag, juni 21, 2011 11:27 |
| poezie van overal die nergens heen gaat:) pas op voor de ..... :S |
|
| - Suus -: | Dinsdag, juni 21, 2011 10:59 |
| mooi! | |
| windwhisper: | Dinsdag, juni 21, 2011 10:00 |
| heerlijk...wat een belofte lieve groet Cobie goede morgen |
|
| nachtbrakertje: | Dinsdag, juni 21, 2011 09:07 |
| Mooi verwoord. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Erwin. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||