Ontijzen
Ik slurp het pak ijsthee in een keer leeg
zet het restant verdwaald terug in de kast
ik lust het nooit koud maar ben toch alleen
het is niet die vrijheid waar ik naar snak.
Zo zit het vriesvak al weken vol ijs
tussen het barbecuegenot van toen
en bier dat we niet mochten vergeten.
Een verdieping lager hangt spaghetti
als slingers rond half aangebroken rosé
jij nam alle mosterd na de maaltijd mee.
De deur is versiert met boodschapbriefjes,
sluit niet na bevriezing van jouw zinnen
ik heb er onze foto opgeplakt
mag het dooien eindelijk beginnen?
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Woensdag, juni 22, 2011 05:25 |
| tja alleen eten is nooit leuk, je moet dan restantjes in blijven vriezen, alleen zijn is nog minder leuk als er niemand is die je laat ontdooien als het almaar blijft vriezen. hopelijk haalt iemand je boodschappen briefjes binnen lieve groet Cobie goede morgen |
|
| zomerkind: | Woensdag, juni 22, 2011 03:48 |
| nou ik ben al ontdooid sinds de ijstijd:) gr eddie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Looortje |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||