Verhalend klinkend machtsvertoon
Eerst geruis, toen geraas
Zware juwelen kletteren omhoog
een hond blaft tegen de wind in
Rugwervels kraken uit zinloze beleefdheid
telkens wanneer de hoflakei voorover buigt
Een negerende koning snelt langs hem heen om
uit zijn toren al grimassend vergeefs te turen
naar waar vandaan dat lawaai toch komt
De goudsmid beduusd zich er niet meer over,
het gerinkel van zijn juwelen ontvreemd
Natuurlijk jat iedereen zomaar zijn spullen
Zijn lafaard van een viervoeter is alleen om te aaien
en daarom wordt hij niet meer geknuffeld
De koning is terecht bezorgd over de rumoerige wanorde,
daar niks onbeduidends resoneert naar ’t verleden
Die dagen toen hij als nar voor de oren van zijn vorst
zijn geinigheid verloor en in geelzwarte nachten
alle frustraties inruilde voor slierten van goud,
terwijl de toenmalige koning in ‘t paleis
weende om zijn droevige grappen
Hij keerde weer, deze keer als de landheer,
want wie met de nieuwste scepter zwaait
is terstond de koning, in dit simpele rijk
Nu grijnst de vorst om zijn gloriedagen
en vergeet voor even het mogelijke onheil,
al memorerend over hoe de mensen hem adoreren
Hij heeft maar beter te letten op zijn onderdanen
en hun nachtelijke escapades versierd met verzuim,
want een dezer dagen recht de hoflakei zijn rug
met een fonkelende kroon, op zijn kruin…
Zware juwelen kletteren omhoog
een hond blaft tegen de wind in
Rugwervels kraken uit zinloze beleefdheid
telkens wanneer de hoflakei voorover buigt
Een negerende koning snelt langs hem heen om
uit zijn toren al grimassend vergeefs te turen
naar waar vandaan dat lawaai toch komt
De goudsmid beduusd zich er niet meer over,
het gerinkel van zijn juwelen ontvreemd
Natuurlijk jat iedereen zomaar zijn spullen
Zijn lafaard van een viervoeter is alleen om te aaien
en daarom wordt hij niet meer geknuffeld
De koning is terecht bezorgd over de rumoerige wanorde,
daar niks onbeduidends resoneert naar ’t verleden
Die dagen toen hij als nar voor de oren van zijn vorst
zijn geinigheid verloor en in geelzwarte nachten
alle frustraties inruilde voor slierten van goud,
terwijl de toenmalige koning in ‘t paleis
weende om zijn droevige grappen
Hij keerde weer, deze keer als de landheer,
want wie met de nieuwste scepter zwaait
is terstond de koning, in dit simpele rijk
Nu grijnst de vorst om zijn gloriedagen
en vergeet voor even het mogelijke onheil,
al memorerend over hoe de mensen hem adoreren
Hij heeft maar beter te letten op zijn onderdanen
en hun nachtelijke escapades versierd met verzuim,
want een dezer dagen recht de hoflakei zijn rug
met een fonkelende kroon, op zijn kruin…
Reacties op dit gedicht
| Godvader: | Donderdag, juni 23, 2011 02:27 |
| haha ik wil kijken hoe ver ik ga komen bij gewoon een random ouwe kerel | |
| ijsbloem: | Woensdag, juni 22, 2011 21:24 |
| als je dit sprookje aan een kleuter voorleest gaat hij heel hard huilen! |
|
| Godvader: | Woensdag, juni 22, 2011 20:41 |
| klopt..ik koos bewust ni voor poezie, wou t per se verhalend maken...moet nederig zijn :D | |
| ijsbloem: | Woensdag, juni 22, 2011 19:56 |
| ik mis wat lucht in het geheel en poezie ook moet streng zijn:D |
|
| Godvader: | Woensdag, juni 22, 2011 13:08 |
| yess...jullie hebben t gedicht/verhaal door! :P | |
| windwhisper: | Woensdag, juni 22, 2011 12:49 |
| een sterk schrijven zo zie je maar dat vertrouwen een heilig goed is, want het blijkt niet dat de onderdanen zulke lieverdjes zijn lieve groet Cobie goede middag |
|
| wervelende regenboog: | Woensdag, juni 22, 2011 12:26 |
| meerdere keren moeten lezen om het tot me door te laten dringen dus die koning moet op zijn tellen passen...anders wordt ie gewipt (netjes bedoeld) goed verwoord :) groetjes wr |
|
| trucker klaas: | Woensdag, juni 22, 2011 09:28 |
| het Syrische of Libiesche in een vrije bewerking .... ik vind het een goed verhaal ;) groet ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Godvader | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||