Opgesloten
Opgesloten
De deuren zijn gesloten,
De mensen hier zijn eng,
Ik zit hier opgesloten,
Alsof ik een crimineel ben.
Mijn gedachten willen vluchten,
Mijn ziel wilt vergaan.
Ik wil hier gewoon weg,
maar dat zal niet gaan.
Morgen is de zitting,
Dan ben ik hopelijk weer vrij.
Ik zal zeggen dat het goed gaat,
Dan komt er eindelijk een eind aan mij.
Geen gesloten deuren,
Geen gedachtens meer,
Ik hoef niet meer te treuren,
Morgen ben ik er niet meer.
Nu ben ik opgesloten,
Morgen ben ik vrij.
Eindelijk verlost,
Van deze eindeloze pijn.
De deuren zijn gesloten,
De mensen hier zijn eng,
Ik zit hier opgesloten,
Alsof ik een crimineel ben.
Mijn gedachten willen vluchten,
Mijn ziel wilt vergaan.
Ik wil hier gewoon weg,
maar dat zal niet gaan.
Morgen is de zitting,
Dan ben ik hopelijk weer vrij.
Ik zal zeggen dat het goed gaat,
Dan komt er eindelijk een eind aan mij.
Geen gesloten deuren,
Geen gedachtens meer,
Ik hoef niet meer te treuren,
Morgen ben ik er niet meer.
Nu ben ik opgesloten,
Morgen ben ik vrij.
Eindelijk verlost,
Van deze eindeloze pijn.
Reacties op dit gedicht
| eva1995: | Maandag, juni 27, 2011 23:16 |
| ik ken het gevoel... mooi geschreven, echt waar(: |
|
| Hans Winter: | Donderdag, juni 23, 2011 20:23 |
| je leven op slot, je zwaar te dragen levenslot, nee niet weg te praten, misschien eens om te vormen, opdat je mededogend met je naaste genoten werkelijk echt je geworden op je plek bestaat. hoe dan ook groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: LetMeThink | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||