Mijn knuffel beschermDE me altijd.

Vroeger als ik verdrietig was pakte ik mijn grote,sterke knuffel want die beschermde mij altijd...
Vroeger als ik bang was pakte ik mijn grote,sterke knuffel want die beschermde mij altijd...
Vroeger als ik ruzie gehad had pakte ik mijn grote, sterke knuffel want die beschermde mij altijd...
Nu als ik verdriet ben, boos ben of ruzie heb pak ik mijn knuffel niet meer...
Het schijnt dat je daar te oud voor ben...
Opeens moet je je binden aan vrienden die eigenlijk helemaal geen vrienden zijn...
Je moet je eigen verantwoordelijkheden nemen...
Je moet dit... Je moet dat...
Maar wat nou..
Als ik het liefst gewoon in me bed lig met me knuffel omdat vandaag een rotdag was?

Geschreven door

Lianneee14

Reacties op dit gedicht

Lianneee14 vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

zomerkind:	Maandag, juni 27, 2011 21:54
je vtiendje is nu toch je knuffelbeer::) xxx eddie

ijsbloem:	Maandag, juni 27, 2011 21:11
ja, groot gelijk later ze lekker allemaal opknuffelen hier die beer!:P

Over dit gedicht

Auteur: Lianneee14
Gecontroleerd door: Marina
Gepubliceerd op: 27 juni 2011
Thema's: [Eenzaamheid] [Leven] [Vroeger/Herinneri]