Zandloper
Het felle zonlicht dat door haar haren streelt en mij tegelijkertijd verblind.
De was die ze net uit de wasmachine heeft gehaald en nu ophangt.
De vreemde gewoontes die ze altijd heeft gehad en waar ze
zich maar niet bewust van kan worden. De tijd heeft
hard aan haar geknaagd en dat is ook te zien aan
de enkele grijze haren die zich door haar kast
anjebruine haren proberen te laten zien.
Oud is ze niet, maar het leven heeft
toch al heel wat ervaring met
haar. Ja, het leven heeft
heel wat ervaring
met haar.
Anders
om z
ou
h
et
nog
al vree
md zijn,
vind ik. Gelu
kkig heb ik van
haar nog veel te genie
ten. Ik hoop dat de tijd nog
even wacht met dat akelige man
netje met zijn zeis en zwarte pij op
haar af te sturen. Nu is het nog niet de
moment om haar van mij af te nemen. Zij is
verantwoordelijk voor wie ik ben, wat ik doe en
hoe ik het doe. Ik zie haar zitten in haar stoel waar
ze altijd in zit te puzzelen. Puzzelen, haar passie. Inte
lligentie is alles waar zij voor leeft. Kennis is jouw macht. Wat
een schoonheid zit er in jouw huid en jouw gezicht dat vanbuiten ervaren
en gerimpeld is, maar vanbinnen zo mooi en prachtig. Moeder, geen vader
kan mij geven wat jij mij gegeven hebt. Moeder, geen broer kan mij geven wat jij mij gegeven hebt.
Moeder, geen zuster kan mij geven wat jij mij gegeven hebt. Deze zandloper schenk ik aan jou, z
odat je nooit vergeet dat de tijd maar een woord is. Een woord, net als dit gedicht maar een same
nstelling van woorden is. Moeder, wat ben je mooi. Het felle zonlicht straalt steeds door je haren.
De was die ze net uit de wasmachine heeft gehaald en nu ophangt.
De vreemde gewoontes die ze altijd heeft gehad en waar ze
zich maar niet bewust van kan worden. De tijd heeft
hard aan haar geknaagd en dat is ook te zien aan
de enkele grijze haren die zich door haar kast
anjebruine haren proberen te laten zien.
Oud is ze niet, maar het leven heeft
toch al heel wat ervaring met
haar. Ja, het leven heeft
heel wat ervaring
met haar.
Anders
om z
ou
h
et
nog
al vree
md zijn,
vind ik. Gelu
kkig heb ik van
haar nog veel te genie
ten. Ik hoop dat de tijd nog
even wacht met dat akelige man
netje met zijn zeis en zwarte pij op
haar af te sturen. Nu is het nog niet de
moment om haar van mij af te nemen. Zij is
verantwoordelijk voor wie ik ben, wat ik doe en
hoe ik het doe. Ik zie haar zitten in haar stoel waar
ze altijd in zit te puzzelen. Puzzelen, haar passie. Inte
lligentie is alles waar zij voor leeft. Kennis is jouw macht. Wat
een schoonheid zit er in jouw huid en jouw gezicht dat vanbuiten ervaren
en gerimpeld is, maar vanbinnen zo mooi en prachtig. Moeder, geen vader
kan mij geven wat jij mij gegeven hebt. Moeder, geen broer kan mij geven wat jij mij gegeven hebt.
Moeder, geen zuster kan mij geven wat jij mij gegeven hebt. Deze zandloper schenk ik aan jou, z
odat je nooit vergeet dat de tijd maar een woord is. Een woord, net als dit gedicht maar een same
nstelling van woorden is. Moeder, wat ben je mooi. Het felle zonlicht straalt steeds door je haren.
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, juni 03, 2014 14:55 |
| Een ouder gedicht dat ik toevallig tegenkwam maar niet zonder te laten weten dat ik het prachtig vond..liefs | |
| Bairdiboy: | Zondag, juli 03, 2011 16:36 |
| Hartelijk bedankt, LovesRequiem. Altijd blij om jouw gedichten te lezen en zeker dan te zien dat je een van mijn gedichten goed vindt. :) | |
| LovesRequiem: | Zaterdag, juli 02, 2011 18:42 |
| Oh wauw... dit is echt prachtig :) Mijn respect. | |
| Bairdiboy: | Dinsdag, juni 28, 2011 21:36 |
| Hartelijk dank, iedereen. :) | |
| Godvader: | Dinsdag, juni 28, 2011 13:23 |
| een frisse wind waait door gedichten-freaks en het is Bairdiboy :D |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, juni 28, 2011 10:13 |
| ja, ontroering ook bij mij voor deze ode aan je moeder en vol bewondering voor de wijze waarop jij dit verwoord hebt! groetje wr |
|
| ijsbloem: | Dinsdag, juni 28, 2011 09:52 |
| heel mooi gedaan en ook de vormgeving prachtig |
|
| windwhisper: | Dinsdag, juni 28, 2011 09:44 |
| ontroerend, ik moest heel even van ontroering slikken wat zal je moeder hiervan genieten ben diep onder de indruk lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bairdiboy | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||