Begraven papa
Mijn vader is begraven
ligt meters onder de grond
en niemand praat meer over hem
net of hij nooit bestond.
Als ik erover praten wil
dan gaan ze vreemd kijken
en hun kleine problemen
met de mijne vergelijken
Ik voel me zo verdomd alleen
nog leger dan het leegste
en het is net of iedereen
verder gaat met leven.
Ik kan niet verder
niet langer zonder mijn vader
maar zolang zij dat niet zien
zal het altijd blijven.
ligt meters onder de grond
en niemand praat meer over hem
net of hij nooit bestond.
Als ik erover praten wil
dan gaan ze vreemd kijken
en hun kleine problemen
met de mijne vergelijken
Ik voel me zo verdomd alleen
nog leger dan het leegste
en het is net of iedereen
verder gaat met leven.
Ik kan niet verder
niet langer zonder mijn vader
maar zolang zij dat niet zien
zal het altijd blijven.
Reacties op dit gedicht
| sylvia: | Zaterdag, maart 09, 2002 01:43 |
| Ik heb maak hetzelfde mee als jou gedicht.Weet precies wat je bedoeld en voeld.Groetjes Sylvia. | |
| Jeomar: | Zaterdag, februari 23, 2002 22:15 |
| Sorry, ik dacht dat je iemand anders was, beetje rare reactie dan, maar toch, t blijft een pracht van een gedicht!! Grz Liefs Jeomar | |
| Jeomar: | Zaterdag, februari 23, 2002 20:45 |
| Hmmmm, dit is een mooie!! k zal niet zeggen dat ik t snap (alhoewel ik dat wel doe, mijn vader is drie jaar terug overleden)want dat hebben 9 man voor mij al gedaan.. Dat is lullig dat er niet over gepraat wordt, maar ik denk dat het komt omdat die mensen ook met verdriet zitten en dat nu verdringen, geloof me dat gaat over.. Over een tijd zullen de gesprekken over je vader beginnen echt waar!! Ik voelde me in die tijd (vlak na mn vaders dood) alsof ik buiten het leven stond, alsof alles doorgin | |
| priscilla: | Zondag, oktober 14, 2001 22:13 |
| hoi vera ik weet wat je meemaakt ik maak namelijk nu het zelfde mee alleen mijn pa is 9 jaar geleden gestorven maar alles is vier jaar geleden boven gekomen maar het gemis van mijn vader wordt steeds erger maar sterkte jij als je wilt praten stuur een email ik luister priscilla |
|
| Harrie: | Dinsdag, augustus 14, 2001 00:33 |
| Mooi gedichtje... Ik begrijp wat je bedoelt, ik heb zelf m'n vader bijna 6 jaar geleden verloren.. :( Heel Veel sterkte!!!!! Liefs Harrie |
|
| Bloempjuh: | Maandag, juli 30, 2001 17:10 |
| Tja.. dat gevoel ken ik.. (zie mijn gedichten) maar geloof me.. ooit kom je er een beetje overheen.. OOIT.. | |
| Saskia: | Dinsdag, juli 24, 2001 00:03 |
| alleen de mensen die hetzelfde meegemaakt hebben weten wat jij hebt moeten doorstaan. Ik weet hoe het voelt, al is het bij mij al een hele lange tijd geleden. Heel veel sterkte meid! | |
| manuella: | Maandag, juli 09, 2001 19:19 |
| hoi vera op 20-02-2001 ben ik mijn vader verloren en ik voel precies hetzelfde als jij,ik ben enigst kind en ben voor mij idee ook alles kwijt sterkte meid groetjes manuella |
|
| karen: | Maandag, november 13, 2000 22:18 |
| vera ik weet hoe je je voelt ik ben me vader ook verloren en ik mis hem nog elke dag hij is nu al 9 jaar overleden en ik heb het idee alsof ik er ook alleen voor sta.ik wens jou strekte.als je er over wilt praten EMAIL me maar ik luister |
|
| Petronela: | Zondag, november 12, 2000 12:28 |
| Sterkte...... | |
Over dit gedicht
| Auteur: vera | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2000 | ||
| Thema's: | ||