verpest de lucht met ijverzucht
jaloersheid
brengt het slechtste
in de mens naar boven
de balans is van liefde
naar haat verschoven
neerhalen en belachelijk
maken is het devies
van geen enkel
middel is men vies
het zegt meer over
de eigen mentaliteit
dan over het mikpunt
van de strijd
de voorraad frustratie
is weer even geloosd
de pijn en de tranen
uit de beerput gehoosd
opgelucht kan men weer
verder met het leven
tot de sluizen het
opnieuw begeven
29 juni 2011
wr
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Donderdag, juni 30, 2011 08:28 |
| @Jacky met inherent bedoel je zeker, zoals het woordenboek het omschrijft: onafscheidelijk verbonden met... ja, als dat slaat op de liefde die wij mensen bedrijven dan is dat waar! :S (uitzonderingen daargelaten... poeh...) (A) goede morgen :) en groeten wr |
|
| Jacky Van den Berghe: | Donderdag, juni 30, 2011 02:20 |
| Jaloezie lijkt wek inherent aan de liefde! Groetje, Jacky |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, juni 30, 2011 00:11 |
| goed geschreven hoor slaap ook goed |
|
| switi lobi: | Woensdag, juni 29, 2011 23:49 |
| Duidelijk en herkenbaar! Liefs, switi lobi |
|
| wervelende regenboog: | Woensdag, juni 29, 2011 21:26 |
| ik sluit niemand uit wie de schoen past trekke ''m aan (A) |
|
| spring-in-het-veld: | Woensdag, juni 29, 2011 21:22 |
| wat menselijk gebracht, alsof het over een ander gaat, maar je bedoelt het over het leven heen, samengevat en verkleind tot een ikje, niet jouw ikje natuurlijk, het gaat altijd over die andere... knap! | |
Over dit gedicht
| Auteur: wervelende regenboog |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||