vanuit de bomen regenen nachten
huilt de wind, de tuinen plooien zich
en tijd grijpt avond
(waar de natuur verfrist
en zich ruimte beweegt
schrijf ik - het liefst van op de grond
gisteren was er het verlangen
iets te zijn: stilzwijgen, zwart
vandaag ga ik op zoek, dicht dingen vast;
dauw verzamelt zich tot stroom
als teken van een liefde
aan ’t licht geopenbaard)
wandelend in het park verbaast het mij
dat alles wat gebeurt ons overkomt
en ‘t wachten bestaat uit lucht
die ‘k proeven kan in het gesprokene
het zichtbaar gezochte van deze tijd
dat voorrang heeft op ons klein denken.
| kelo ami: | Donderdag, juni 30, 2011 16:50 |
| heel mooi... liefs kelo |
|
| Erna Muermans: | Donderdag, juni 30, 2011 12:41 |
| een echt sunset gedicht groetekes | |
| verhavert: | Donderdag, juni 30, 2011 08:26 |
| verweven met het licht van leven mooi ingo |
|
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||