het openen van mijn mail,
je mag het doen, ik vertrouw je.

het openen van mijn sms-en,
je mag het doen, ik vertrouw je.

het openen van hyves, twitter en facebook,
je mag het doen, ik vertrouw je.

andersom?
nee liever niet,
niet uitgesproken,
maar voelde het aan.

moment brak aan dat ik wel op zijn mail wat moest checken voor hem,
mail mail, mail,
en een mail die opvalt,
je herkent de naam, je kent de meid.

zinnen/mails met,
'hoop dat het ooit weer word als wat het was'
'ik bent zo opgelucht'
'vond het afscheid nemen een beetje ongemakkelijk'
'ik heb echt gemengde gevoelens'

mijn hoofd begon te draaien,
mijn ogen starend op het beeldscherm,
rillingen over mijn rug.
handen trillend op het toetsenbord,
mijn gezicht slaat wit uit.

hoe zal hij hierop gereageerd hebben?
het is wel zijn ex,
zijn vroegere beste vriendin.

stiekem, stiekem wist ik het,
maar wou ik het niet weten.

hopend dat je eerlijk tegen me gaat zijn.
het toegeeft,
het inziet als fout.

vertrouwen is een groot iets,
en wanneer dat stukje voor stukje afbrokkelt,
word alles moeilijker
voor jou, maar ook voor mij.