Voor mijn Liefste,
Lieve schat, houd mij vast op ons wankel scheepje
Want het waait zo hard
We zijn al zo ver, mijn liefste en weetje,
De golven maken het dek zo glad.
Houd mij vast mijn meisje, de nacht is weldra voorbij
Toch kraken alle planken
Zien de wolken dreigend en wrakhout komt langszij
Jou zilte tranen doen mij janken
Kom mijn schoonheid doe de scheepsklok klinken
Bindt hem vast al aan mijn hart
Zelfs de zwaarste steen zal dan niet zinken
Elk eind wordt een nieuwe start
En in de ochtend als de straffe storm capituleert
Vul ik het dek op met rozen
Als ons bootje aan de haven meert
Wat ons rest is lieve kozen
11 januari 2002