Je loog tegen me … je hebt me iets wijsgemaakt … en ik … ik geloofde je leugen …
Onze vriendschap ooit verbroken … geen contact meer met elkaar
Maar toen … weer bij elkaar gekomen … en je zei: “wees gerust, ik wil je niet kwijt” dat was een leugen en ik … ik was zo stom jou te geloven …
Ik had het moeten weten dat het geen waar was dat je loog … want iedereen liegt en jij ook …
Maar toch geloofde ik je en ik dacht … dat je waarheid sprak … maar … je hebt enkel tegen me gelogen …
Je maakte me iets wijs om van me af te zijn … maar de waarheid doet het meeste pijn!
Ik heb er geen woorden voor dat je zomaar tegen me loog me iets wijsmaakte …
Onze vriendschap … een tweede keer verbroken alleen maar … omdat jij het zo wou …
jij … jij hebt tegen me gelogen …
(een meisje uit mijn school in het middelbaar: we hadden als kleuter een hechte band ... Toen zijn onze wegen gescheiden ... int 5de middelbaar zijn we terug samen in klas komen te zitten, hadden we weer een hechte band en int laatste middelbaar zei ze tegen me: "wees gerust, ik wil je ook niet kwijt na alles wat we samen beleefd en gedeeld hebben ...)