ik verstikte even, was ineens zo stil
de muziek die zweeg
en ineens drong het tot mij door
dat ik ook mijn portie ziekte kreeg
ik gilde om een dirigent
die als geen ander
zijn orkest kent

"speel toch door
ga toch verder
geef mij gehoor
aan de klanken van het leven
dat ik niet zomaar
op ga geven"

en de dirigent in het wit gekleed
knikte vriendelijk en lief naar mij
beloofde alles te doen
om de prelude te laten slagen

zodat ik straks geveld of niet
de muziek zal horen
van het leven
omdat ik dat wil

omdat ik van muziek houd
want zonder muziek
is mijn leven al dood
staat mijn hart stil

zonder muziek in je leven
is de eenzaamheid zo voelbaar
daarom altijd blijven zingen
altijd blijven fluiten

iedereen mag horen
dat je wilt klinken
als de vogels
als de violen
als de muziek uit de radio
en de klanken
van
buiten.
©
leny kruis