Vanuit haar hoekje
kijkt ze door het raam
zich de beelden voor zich afspelend
vanuit een leegte,
die alleen zij kent .

Ze vraagt in de ruimte
leeg, en naar niets
hopend op het terugtikken van de tijd
verwachtingsvol
...doch realistisch

Perfectie,
is bijna het woord
-waar zij naar zoekt
voelend, kijkend

Mensen lopen langs,
pratend, -lachend
niet wetend wat in haar heldere blauwe ogen
zojuist heeft afgespeeld.

Als in een film zit ze daar
in het hoekje, haast lachend.
Een meisje is het nog,
stijf van de adrenaline.


In huis is het stil.
Buiten wordt geleefd.
En binnenin haar,
leeft een doolhof zonder einde