wind
als de wind ‘s morgens terugkeert
wentelt hij zich in het eerste zonlicht
verscheurt laatste resten nevelflarden
fluit, verwart, veegt door het onderhout
laat bloemen dansen: die half verrotte
regen niet ontkomende, beven, vallen
en de wind legt zich plots en alles ligt
- secondenlang als in een droom -
dood-stil; alsof het allemaal vergaat.
sunset 16-07-2011
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2011 | ||
| Thema's: | ||