Huilend zie ik een meisje in de spiegel staan
tranen rollen over haar wangen naar beneden
haar hart doet pijn, ontzettend veel pijn

Dat komt allemaal door hem
door zijn woorden, woorden die het meisje kwetste
die woorden waren kort maar toch deden ze zoveel pijn

Het meisje wilt niet meer verder gaan
ze kijk achteruit maar ziet niemand achter zich staan
zelf hij niet, ze is helemaal alleen

Alleen met al haar verdriet en pijn
en eigenlijk wilt ze hier gewoon niet meer zien
ze wilt verdwijnen, weg van deze wereld, weg van alle ellende

Tranen blijven steeds maar komen
de pijn in haar hart verdwijnt maar niet
dus het meisje ziet nog maar één uitweg

Die ene uitweg is, haar zelf doden
daarna zal zijn slapen en nooit meer ontwaken
naast haar ligt een mesje klaar

Voor haar ligt pen en papier
en op het kleine briefje schrijft zij, één woordje
dat ene woordje, is het woordje ‘Sorry’

Het briefje ligt ze voor zich neer op de grond
pas haar mes en snijdt zichzelf in haar keel
het bloed begingt te stromen en stilaan glijdt het meisje weg

Het word zwart voor haar ogen en ze valt nee
ze valt neer op de grond, in haar eigen plas bloed
het meisje is nu dood, ze is weg, alleen het kleine briefje ligt er nog

Op het briefje staat niet veel geschreven
het meisje heeft spijt van haar keuze
maar ze kon de pijn gewoon niet meer aan...