het blad van mijn boek, dat het leven heet
staat vol met hanenpoten
zowaar
en hier en daar een vlek, het is maar dat je het weet
mijn hoofd heel wat gestoten
ziedaar
maar de onschuld is vermoord, dat weten we allemaal
het lijk ligt in de kast
o help
en die het heeft gedaan, die ging snel aan de haal
en zijn geen tranen die
ik stelp
laat het los
laat het los
laat het los
huilen de wolven in het bos
de onschuld is vermoord, eerst dartelde ze nog
maar ergens nam het lot
haar beet
het ging zo ongemerkt, ach ja, zo gaat het toch
excuses zijn er bij
de vleet
de onschuld wordt vermoord, er is niets aan te doen
zo was en is en zal
het zijn
je krijgt het niet terug, al gaf je een miljoen
ik heb nog wel een mooi
refrein
laat het los
laat het los
laat het los
huilen de wolven in het bos
het blad van mijn boek, ik sla het maar even om
ik schrijf wat met mijn pen
die vlekt
maar dat heeft iedereen, dat is wat ik je brom
zo zijn we toch wat in-
gedekt
laat het los
laat het los
laat het los
huilen de wolven in het bos