Een land waar mooie bloemen zouden moeten bloeien,
een land waar kinderen veilig op zouden moeten groeien.
Een land met een ooit zo'n sterk beleid,
een land altijd op alles voorbereid.
Een land dat ooit sterke normen en waarden kende,
een land waar mensen ooit zorgeloos rondrenden.
Een land waar menig andere landen een voorbeeld aan nemen,
een land waar de mensen om elkaars leed doen wenen.
Een land dat lijkt te vergeten waar het voor staat,
een land waar geen mens meer veilig is op straat.
Een land dat lijkt geen grenzen meer te hebben,
een land waar ware gevoelens dreigen weg te ebben.
Is dit nou dat land waar de mensen ooit zo gelukkig leefden?
dat land waar mensen de meest intens, mooie momenten beleefden?
Is dit nou dat land dat zo fantastisch zou moeten zijn?
Nee, opeens lijkt dit land niet meer zo fijn.
Angst om in dit land een kind op te moeten voeden,
angst dat de ware cultuur van dit land dood zal bloeden.
Spijtig dat er altijd eerst weer iets naars moet gebeuren,
voordat mensen naar hun ware innerlijke speuren.
Ik vraag me soms af waar het allemaal toe leidt,
zijn wij Nederlanders op een ondergang voorbereid?
Wie zal het zeggen, wie kan het weten,
ik weet alleen...vandaag is weer zo'n dag die niemand zal vergeten.