poort naar nergens
ik stap door de poort naar nergens heen
niemand die mij de weg wijst
ik ga geheel alleen
en niemand die mij
aanprijst
ik stap door de poort van
waar ga je naartoe
gewoon nergens heen
ik ben alleen zo moe
en ik ga alleen
ik wil niet dat jullie treuren
om mijn heengaan
het moet gewoon gebeuren
ik kom er echt niet
alleen te staan
men wacht op mij
daar bij dat licht
kijk ik zie al een
bekend gezicht
ik stap door de poort
van de weg naar
nergens heen
het is daar toch
goed leven
want niemand
kwam er ooit terug
om te klagen en
te beven
dus ik stap alleen
door de poort
sluit de deur
achter mij en ga
voorgoed naar
het einde
van mijn leven
ik heb alles al gehad
alleen de rust
en die gaat men mij
nu geven
als ik stap
door de poort
van nergens
heen.
©
leny kruis
niemand die mij de weg wijst
ik ga geheel alleen
en niemand die mij
aanprijst
ik stap door de poort van
waar ga je naartoe
gewoon nergens heen
ik ben alleen zo moe
en ik ga alleen
ik wil niet dat jullie treuren
om mijn heengaan
het moet gewoon gebeuren
ik kom er echt niet
alleen te staan
men wacht op mij
daar bij dat licht
kijk ik zie al een
bekend gezicht
ik stap door de poort
van de weg naar
nergens heen
het is daar toch
goed leven
want niemand
kwam er ooit terug
om te klagen en
te beven
dus ik stap alleen
door de poort
sluit de deur
achter mij en ga
voorgoed naar
het einde
van mijn leven
ik heb alles al gehad
alleen de rust
en die gaat men mij
nu geven
als ik stap
door de poort
van nergens
heen.
©
leny kruis
Reacties op dit gedicht
| Truus Roks: | Zaterdag, juli 23, 2011 13:36 |
| Ik geloof je, Klapdoosje. Toch blijft de dood een onaardig fenomeen. Ik kan zo van die dingen zeggen. Het is niet altijd makkelijk woorden te vinden die ertoe doen. Ik heb altijd al m''n vragen gehad bij de oorzaken en gevolgen van conversaties. Sukkeltjes zijn we allen. Doch met zelfmedelijden schiet het sukkeltje niets op, het kan zichzelf beter het koninkje van de wereld noemen. Oei, oei, wat een klein koninkje. Ik ga boodschappen doen. Groetjes van Truuske. | |
| klapdoos: | Zaterdag, juli 23, 2011 13:27 |
| Truus Roks, geloof mij als ik je zeg dat ik graag lach, een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Ik ben veel te nuchter om een lijdend voorwerp in dit leven te worden, zonde van mijn kostbare tijd die ik nog mag beleven, ik heb liever lol.. Groet van leny |
|
| Truus Roks: | Vrijdag, juli 22, 2011 21:22 |
| Lijden is haast een dagtaak voor je, Leny. Ik hoop dat je nog een portie geluk overkomt. | |
| klapdoos: | Vrijdag, juli 22, 2011 20:44 |
| Ik weet niet van levensangst is, wel doodsangst, dat voorportaal heb ik 2 maal mogen inkijken, maar gelukkig is het daar bij gebleven, leef vandaag, geniet van morgen, want dood man dat duurt zo lang!!!!!! | |
| klapdoos: | Vrijdag, juli 22, 2011 20:43 |
| Truus Roks ik ben zeker niet bang hoor, heb nu voor de 2de maal kanker, lag ooit voor papus met een dubbele longontsteking, verkeerde rugoperatie, nu dus borstkanker, dus who is affraid??Zal mijn tijd nog niet zijn denk ik..Dank voor je reactie | |
| Truus Roks: | Vrijdag, juli 22, 2011 20:27 |
| Oei, wat een levensangst. Zoals je vroeger niet met je teen buiten het matras mocht komen. Daar zaten de enge vissen en krokodillen. Ik hoop voor jou dat het over gaat. | |
| Hans Winter: | Vrijdag, juli 22, 2011 20:26 |
| moge het aanwezig zijn van die boog je alvast wat vrede geven. hans |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, juli 22, 2011 13:25 |
| joh | |
Over dit gedicht
| Auteur: klapdoos | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2011 | ||
| Thema's: | ||