Ik weet niet wat het is, ik weet niet wat ik moet,
maar als ik je zie dan voelt het zo enorm goed.

Ik kijk in je ogen, en ik verdwijn compleet,zo ver weg ben ik dan,
alsof ik even niet meer ademen kan.

Je zit in mijn hoofd, je zit in mijn hart.
Het is zo verdomde duidelijk, en toch ben ik zo verward.

Wanneer ga je nu eens weg, vertrek je voorgoed,
Uit mijn hoofd,uit mijn dromen, en uit mijn bloed?

Waarom ben je daar eigenlijk nog?
Vind je het soms fijn? Is dat het, wil je gewoon graag bij me zijn?

Geef dan een teken van leven,
Kijk me eens wat langer aan, blijf eens wat langer voor me staan.

Laat zien dat je ook over mij droomt,
Laat zien dat er ook een beetje mij door jou aderen stroomt.

Maar loop niet zomaar door, negeer me niet als je me ziet..
zoek geen oogcontact, ga niet steeds bij me in de buurt staan,
Blijf dan liever ver van me vandaan..

Want echt mijn hart gaat op volle toeren,mijn hoofd slaat op hol,
Zo wordt ik wankel,hopeloos en dol..
En bovendien blijf je daardoor nog wel even, in mij, verder leven..