heeft iedereen een verborgen agenda?
ben ik de enige die dat niet ziet
of ben ik zelf dan ook zo
zo zie ik mezelf niet
mensen,vrienden worden ze genoemd
stippelen een lijn uit telkens met een doel
daarbij neerkijkend op een ander zijn gevoel
bewuste woorden zo gehaaid
terwijl het mijn puur om het gevoel draait
in een weg gestuurd
ik heb liever een hand die een kogel op me afvuurd
"ik heb je jaren intens bestudeerd:
echt uit liefde werd er beweerd
ik zocht raad van iemand om mij heen
maar iedereen die maar verdween
ik keerde me tot haar
nu loop ik op de blaar
was altijd al bang om te vertellen
bang dat het ongeluk zou brengen
een ander zich erin zou mengen
ik dacht dat ze iets zou zoeken of zien in hem en mij dat alles zou bederfen
waarop mijn hart zou moeten sterven
toch hoorde ik de twijfel in de raad
gevolgd door woede die aanvoelde als haat
woede die twijfel domineerde met een vuistslag
toch deed ik telkens mijn beklag
de weg was gestippeld en ik liep enkel mijn dwaze gevoel achterna
de reden dat ik er uiteindelijk alleen voor sta
zo moeilijk te begrijpen voor mij
gevangen in een spel en kom maar niet vrij
de enige die ik ken zo slim is dit aan me uit te leggen heeft zijn tel uitstaan als ik bel
wat is toch mijn rol nog in dit spel?
het gaat maar door en door
hoewel ik er niet eens meer bij hoor
ooit krijg ik een antwoord op het waarom
tot die tijd hoe ik mezelf gewoon dom
toch raakt deze ervaring mij weer intens
en word ik zelf daardoor geen beter mens
wat is goed en wat is slecht
ik die mijn gevoel volgt en voor de liefde vecht
de ervaring leerde mij en maakte mij wijs
en nu kom jij en breek je het ijs

in mijn droom komt die zin uit
mijn schatkist juwelen weer terug,mijn dierbare buit

ly honey