slepende voetstappen volgen mijn spoor
door de harde regen
die striemend mijn gezicht bezweet
en angst ontneemt mij de adem
als ik jouw stappen op het asfalt
piepend van jouw zolen
achter mij hoor
in gedachten zie ik de ribbels
van jouw zolen
wanneer ik ook jouw adem
in mijn nek voel
en ruik jouw natte zweet
van de regen
de angst is mijn vijand
maar nergens kan ik schuilen
hopende dat jij langs mij loopt
verstilt jouw voetstap ineens
en hoor ik een deur
zie licht en hoor gelach
gelukkig
de regen stopt
en jij bent thuis
en ik..
ik loop verdwaasd door mijn angst
om niets en om nergens
de oren gespitst
de donderwolken volgen elkaar op
mijn ademhaling is een verademing
als ik mijn auto zie en instap
op weg naar mijn
veilige huis
©
Leny kruis