Touwtjes.
Steeds meer touwtjes
in mijn handen
niets begrijpende ogen
kijken me aan
ongrijpbaar
wordt jouw leven
gevuld door onrust
slapen
snel hartgalop
heeft levensritme verloren
klopt enkel door medicijngebruik
ademhaling piept
probeert zuurstof te vangen
benen dragen nauwelijks
handen bewegen voor voedsel
vinden de weg niet meer
pijnlijk is het te zien
hoe langzaam leven wegkwijnt
geest verdwenen is
vegeteren
dag na dag
totdat 't einde daar is
ik neem afscheid
in mijn handen
niets begrijpende ogen
kijken me aan
ongrijpbaar
wordt jouw leven
gevuld door onrust
slapen
snel hartgalop
heeft levensritme verloren
klopt enkel door medicijngebruik
ademhaling piept
probeert zuurstof te vangen
benen dragen nauwelijks
handen bewegen voor voedsel
vinden de weg niet meer
pijnlijk is het te zien
hoe langzaam leven wegkwijnt
geest verdwenen is
vegeteren
dag na dag
totdat 't einde daar is
ik neem afscheid
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zondag, juli 31, 2011 19:58 |
| Lieve Cathy, dit gaat over moeder natuurlijk, je hebt me het verhaal vertelt, hoe zwaar moet het zijn voor je vader en de andere familie moeder zo te zien aftakelen. Ik denk aan je Cathy en geef je een dikke troostknuffel ter bemoediging en heel veel moed en sterkte. Anneke PS. morgenvroeg steek ik voor haar een kaarsje aan, nu is het te laat. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tooskedeb | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2011 | ||
| Thema's: | ||