Nog vallen de droppels van de bananenplant
op het linoleum van de werkelijkheid
verend zacht voor wat breekbaar is
Vliegjes wiekend als waanzinnig
voor haar afnemend zicht, slaat zij
foeterend het liefst in één klap dood
"Twee ogen zo blauw
zo innig en trouw
heel mijn geluk
in die kijkers van jou
twee ogen zo blauw"