Zijn dromen toch bedrog
Zijn dromen toch bedrog
ik droomde steeds de liefde
de dag voorbij, de nacht zo zoet
nog voor het sluiten van de ogen
werd de slaap zacht ingeluid
onrustig draaien op het kussen
reeds voelend wat moet komen
het kussen leek je zachte huid
mijn geest bleef mij bedriegen
tot de slaap mij wist te vangen
ik de naakte liefde kon aanschouwen
mijzelf aan jou verkocht
het verlangen magnetisch werd
bij het strelen van jouw schouders
laaide hitte tussen ons
een lange nacht ons gegund
een nacht die zou beklijven
nu bij de schuchtere morgen
leek mijn hoofd een holle klomp
de herinnering was duister
niet eens je gezicht bleef mij bekend
ela
Reacties op dit gedicht
| Gedachtjes: | Dinsdag, augustus 09, 2011 06:44 |
| Mooi! | |
| windwhisper: | Dinsdag, augustus 02, 2011 07:50 |
| wat een ontnuchterend ontwaken goede morgen Edgard lieve groet Cobie |
|
| zomerkind: | Dinsdag, augustus 02, 2011 05:55 |
| ja dromen zijn bedrog ela:) gr eddie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||