strand-dag
gisteren kon ik me laten gaan
aan ’t strand; de schoenen uit
zelfs geen sandalen aan trek ik
slepend een spoor tussen de dijk
en slappe golven die het vuil
weglikken en heel herkenbaar
grijs ’t gezicht, de slapen, ogen
in ’t voorhoofd ernstige groeven
doorgewandeld tegen wind in
een weinig waggelend onzeker
en soms wat afgewend alsof
‘k terugkeer op mijn stappen
met hier en daar een windvlaag
en wat meeuwgeschreeuw
op ‘t rietgedekte laatste huis
nu achter mij bijna verscholen
door helmgras een haan uit blik
onbeweeglijk gehoorzaam trots;
en met gekruiste armen heb ik
heel even stilgestaan, ben heen-
gegaan, naar huis.
sunset 03-08-2011
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||