Mijn tweelingzus en ik
Mijn tweelingzus en ik
Samen zijn we één
Zoals zij, is er verder geen
Lachen, huilen en veel praten
Is wat we zeker niet zullen laten
Praten over datgene dat ons is overkomen
We slapen niet, zijn bang voor angstige dromen
Gerechtigheid is wat we willen
Aangifte zou onze drang kunnen stillen
Oplossingen zijn er voor ons nog niet
We hebben alleen maar veel verdriet
Woede, onrust en veel pijn in ons hart
Een zware last die ons tart
Ouders die niet meegaan in ons ongeluk
Het maakt ons kapot, het maakt ons stuk
Waarom moeten wij als slachtoffers dat allemaal ondergaan
En wordt er niets met de dader gedaan
Straks lopen we allebei bij een psycholoog
Maar het is “mijn broer” die ons bedroog
We gaan hier bijna aan onderdoor
Slapen slecht, zijn uitgeput, waar doen we het nog voor
Hoe moet dit in de toekomst verder gaan
Wat heeft hij ons toch aangedaan
Hopelijk kunnen we het een plekje geven
Om uiteindelijk normaal door te gaan in ons leven!!
Samen zijn we één
Zoals zij, is er verder geen
Lachen, huilen en veel praten
Is wat we zeker niet zullen laten
Praten over datgene dat ons is overkomen
We slapen niet, zijn bang voor angstige dromen
Gerechtigheid is wat we willen
Aangifte zou onze drang kunnen stillen
Oplossingen zijn er voor ons nog niet
We hebben alleen maar veel verdriet
Woede, onrust en veel pijn in ons hart
Een zware last die ons tart
Ouders die niet meegaan in ons ongeluk
Het maakt ons kapot, het maakt ons stuk
Waarom moeten wij als slachtoffers dat allemaal ondergaan
En wordt er niets met de dader gedaan
Straks lopen we allebei bij een psycholoog
Maar het is “mijn broer” die ons bedroog
We gaan hier bijna aan onderdoor
Slapen slecht, zijn uitgeput, waar doen we het nog voor
Hoe moet dit in de toekomst verder gaan
Wat heeft hij ons toch aangedaan
Hopelijk kunnen we het een plekje geven
Om uiteindelijk normaal door te gaan in ons leven!!
Reacties op dit gedicht
| patsas: | Donderdag, augustus 04, 2011 01:02 |
| Thanks, Kaatje!! | |
| Kaatjes Tralalaatjes : | Woensdag, augustus 03, 2011 17:44 |
| Ik hoop dat je zus en jij er goed doorheen komen. Misschien zijn jullie wel stiekem geadopteerd waardoor jullie vervreemdde van jullie natuurlijke biotoop? Zou zomaar kunnen. Mijn ouders zijn inmiddels helaas overleden. Met hun Fiat Punto het ravijn ingereden. De Fiat Punto is nochtans een stevige auto, voor z''n omvang zeker, maar tegen een ravijn, en de val erin, zijn niet veel wagens opgewassen. Sterkte patsas. | |
| patsas: | Woensdag, augustus 03, 2011 12:24 |
| Thanks, leeuwtje1951 | |
| leeuwtje1951: | Woensdag, augustus 03, 2011 12:10 |
| heel veel stekte ermee en het een plekje geven ervan .. groetje | |
Over dit gedicht
| Auteur: patsas | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||